தலைநகரில் மீண்டும் அரங்கேறும் கடத்தல் நாடகங்கள்!

வெள்ளை வேன் கும்பல்களால் இளைஞர் யுவதிகள் கடத்தப்படும் மற்றும் காணாமல் போகும் அவலங்கள் நாட்டில் மீண்டும் தாண்டவமாடத் தொடங்கிவிட்டன. குறிப்பாக கொழும்பு, மன்னார், திருகோணமலை, புத்தளம் யாழ்ப்பாணம் போன்ற நகரங்களிலேயே கடத்தல் நாடகம் நாளாந்தம் அரங்கேறி வருகின்றது.
சிறிது காலம் மட்டுப்படுத்தப்பட்டிருந்த கடத்தல் சம்பவங்கள் மீண்டும் தொடர ஆரம்பித்திருக்கின்றன. அதுவும் கடந்த சில வாரங்களாக கடத்தல் சம்பவங்கள் அதிகரித்தே காணப்படுவதை பத்திரிகைச் செய்திகள் வாயிலாக அறியக் கிடக்கின்றன. இவ்வாறு கடத்தல் சம்பவங்களில் ஈடுபடுபவர்கள் பெரும்பாலும் சிவில் உடையில் வரும் ஆயுததாரிகளே என்று நேரில் கண்டவர்கள் வாயிலாக உறுதியதாக அறியப்படுகின்றது. இத்தகைய ஆட்கடத்தல்கள் யாரால், ஏன், எதற்காக நடத்தப்படுகின்றன? இது புரியாத புதிராகவே இருக்கின்றது. பணத்தை மட்டுமே குறிக்கோளாக வைத்துக் கடத்தல் நடத்தப்படுகின்றதா? அல்லது வேறேதேனும் அரசியல் மற்றும் பொதுவான, தனிப்பட்ட காரணங்கள் உள்ளனவா? கடந்த ஒரு மாதத்தில் நால்வர் கடத்தப்பட்டும் காணாமல் போயுமுள்ளதாகச் செய்திகள் கூறுகின்றன. பத்திரிகைகளிலும் கடத்தல் சம்பவம் குறித்தே அடிக்கடி செய்திகள் வெளிவருகின்றன. இவ்வாறு கடத்தப்படும், காணாமல்போகும் சிலர் சடலங்களாக மீட்கப்படுவதையும் காணக்கூடியதாக உள்ளது. கணவனைப் பிரிந்து மனைவி, மனைவியரைப் பிரிந்து கணவன்மார் தந்தை-தாயைப் பிரிந்து பிள்ளைகள், பிள்ளைகளைப் பிரிந்து பெற்றோர் என்று அவலப்படுவோரின் எண்ணிக்கையும் தினந்தினம் அதிகரித்த வண்ணமேயுள்ளது. இவைபற்றி யாரிடம் சென்று முறையிடுவது? யாருக்குத்தான் இது தொடர்பில் அக்கறை இருக்கின்றது? இதனிடையே அண்மையில் கொலன்னாவ பிரதேசத்தில் கடத்தப்பட்ட ஒருவர் அதிசயிக்கத்தக்க விதத்தில் விடுவிக்கப்பட்டிருப்பது அனைவரும் அறிந்ததே. இது எப்படி? மக்கள் சக்திதான், மேற்படி நபரை மீட்டது என்று கூறுவதிலும் தவறில்லை. ஆம், இந்நபர் கடத்தப்பட்டதும் சம்பந்தப்பட்ட பிரதேச மக்கள் பொங்கி எழுந்தனர். ஆர்ப்பாட்டம், போராட்டம் என அவர்கள் துணிச்சலுடன் மேற்கொண்ட நடவடிக்கை ஓரிரு நாட்களிலேயே அவரை மீட்டுத் தந்தது. மக்கள் சக்தியை மீறிய சக்திதான் எது...? இதே போன்ற சம்பவம் கடந்த திங்கட்கிழமை, கொழும்பு மாநகரின் கொச்சிக்கடைப் பிரதேசத்தில் நிகழ்ந்தது. பட்டப்பகல் வேளை, சிவில் உடை அணிந்த ஆயுததாரிகளால் அப்பகுதியைச் சேர்ந்த வர்த்தகர் ஒருவர் கடத்தப்பட்டார். அப்பிரதேச மக்கள் வெகுண்டெழுந்தனர். டயர்கள் எரிக்கப்பட்டன, வீதிப் போராட்டத்தில் மக்கள் இறங்கினர். மக்கள் சக்திக்கு எத்தகைய வலிமை உள்ளதென்பதை ஆட்சிப்பீடத்தில் உள்ளோர் என்றும் மறந்துவிடலாகாது. உலகளாவிய ரீதியிலும் இதற்குச் சான்றுகள் பல உள்ளன. அந்தந்தப் பிரதேசங்களைச் சேர்ந்த அரசியல் பிரமுகர்களிடம் சென்று முறையிட்டாலும் கூட ஒரு நாள்... இரண்டு நாள்... ஒரு வாரம் சுறுசுறுப்பாக இதுகுறித்த தேடுதல் நடவடிக்கைகள் நடக்கின்றன... அதன் பிறகு...? கேள்விக் குறிதான். காணாமல் போன, கடத்தப்பட்டோரின் உறவினர்களும் கூட என்னென்னவோ எல்லாம் செய்து பார்த்து விட்டனர். சம்பந்தப்பட்டவர்களின் வீடுகளுக்கும் அலுவலகங்களும் நடையாய் நடக்க வேண்டுமா? வீதிகளில் இறங்கி ஆர்ப்பாட்டங்கள் செய்ய வேண்டுமா? சம்பந்தப்பட்ட தலைவருக்கே மகஜர் அனுப்ப வேண்டுமா? - இப்படி எல்லா நடவடிக்கைகளையும் மனம் சளைக்காமல் அவர்கள் எடுத்துவிட்டார்கள் - இன்றும் எடுத்துக் கொண்டுதான் இருக்கின்றார்கள். ஆனால் பலன்தான் பூஜ்யமாக இருக்கின்றது. அப்படியானால் காணாமல் போன, கடத்தப்பட்ட உறவுகளை நாம் அடியோடு மறந்துவிடத்தான் வேண்டுமா? மக்கள் மத்தியில் எழும் இது போன்ற கேள்விகளுக்கெல்லாம் பதில் கிடைக்குமா...? எப்போது...? ___